deals2buy

visit deals2buy

wall poster

puzzle

wow people.

Run a marathon..

I never knew marathon could be run for many reasons, as narrated by the author, in memory of deceased or in extraordinary conditions like post transplant or sheer spirit that the author experienced. These Cheerful people make the world a cool place to live in.

மனதில் உறுதி வேண்டும்
This blog deserves a special mention. After reading this blog i just remembered this poem.

நிமிர்ந்த நன்நெஞ்சும் நேர் கொண்ட பார்வையும்
நிலத்தினில் யாருக்கும் அஞ்சாத நெறிகளும்
திமிர்ந்த ஞானச் செருக்கும் இருப்பதால்
செம்மை மாதர்கள் திறம்புவதில்லையாம்

"With upright heart and steadfast look and ideas that are not afraid of anyone in the world- the woman does not falter as she has the delight of wisdom."

வென்னிலா கேக்

A well narrated story.

Konaca Manaca Kutti

To find out what it is, first read this and then this. The bubbley blogger.

Architecture..architect...neither.

When I first heard this term from my mama after torturing him "un office'la yaaru first?" (better understood as "who holds the top position in your construction company?"), I never had a slightest clue that I would be one myself six years from then.

For the first three years we were vaguely familiarising the past and presence of architecture, then on there was a heavy dis-orientation about future.there were many theorists both in my class and at the broader scale my school, who played with form / function metrics. or most designs would be geometric with tesselation of such forms.

For some reason I was never, a favorite as resultant of my disinterest towards passion of such forms and their abstract ideology behind such compositions. so why should the design be complex? why should they be inspirations from design magazines or ching book? why cant you have an obtuse design? or why should it have a concept at the first place when you have a functionality requirement defined?

when you are unable to accept the fact that architecture is complex as perceived, you start to believe that architecture has existed without architects and will exist so.. interest becomes directly proportional to future.

So came late submissions (we were blatant enough to write a sorry note to Maam for being late at one of the submission), no shows for team meetings(even after threatenings of impact on peer grading), negative enthu(when professor rides U51 on a topic, think about gazing at the ceiling fan wondering when it was last cleaned) , lack of seriousness (when the whole class is petrified doing a timed design examination, me and my friend walked down to the lecturer asking a break for canteen) were our popular trademarks that led to a neo thought among fellow architects, "ithellam ennatha panna poguthu"

Stereotypically good schools ail from chronic conservative syndrome. mine was no exception. If your elevation (facade) is blunt and plan is a jumble of rectangles + circles you can be sure to secure an 'E' grade unless you have a talking mouth.

And then we had this prof. who made us derive the end design from free thinking. there was one such project where we had to choose a topic of neo/modern arch and design a space of our choice. He let me design "architecture for blind" where me and my friend, designed a gallery for a popular IT giant and the blackout space inside the gallery treated blind and others as same. the space was differentiated using other senses like touch and feel, sound, fragrance etc. we came up with a never-even-been-able-to-model kinda design.

At the end of the fifth year at school, came the thesis, the opus maximus at school. i took up designing smart space at an IT corridor in bangalore. after 6 months of repeated reviews and crits, when i boasted my space to have intelligent capability of self disaster recovery, performance-safe-auditoria with robotic dampers and asymetric planes, livable space with energy conservative frame, the external crit architect who smirked all the way through my explanation, put up this question...

"athellam sari'pa. intha building sewer tank dimensions ennappa?" (all that is fine boy, what are the sewer tank dimensions?)

Now I work as a software engineer.

My list of great women

(in no particular order)

Ayn Rand [knew her since I was twenty]
Her writings which are almost 50+ years old, are timeless epics. when you finish her novels life starts to look different. One such quote that I am still trying (yeah! you got it right, still trying) to observe is

"I swear - by my life and my love for it -- that I will never live for the sake of another man, nor ask another man to live for mine." John Galt in Atlas Shrugged.

Agnes Gonxha Bojaxhiu (aka Mother Therasa) [knew her since I was fourteen]
There goes an incident, when Mother Theresa was raising funds for the orphanage in Calcutta, one reckless guy spit in her hand when she asked him for money. She peacefully told him that she would keep the spit for herself but would appreciate any money for orphanage. A noble human being.

Helen Keller [knew her since I was sixteen, I guess she was taught as a lesson in english prose]
When we are so empathetic with tons of self pity and pessimism, the life of this deafblind woman, a role model to millions of people, can easily dismiss our plights as satiric humor. This bible of the braille speaking world served as an eye opener helping both physically and mentally blind.

Marie Curie [knew her since I was sixteen, introduced by my class mate from a science mag. ]
Two time nobel laurette, her own reasearch voided her life. I am touched by her dedication towards her goal.

Krishnammal Jagannathan: [knew her just an year back through anandha vikatan]
Fights for the upliftment of the tillers in tamil nadu against mighty land lords. To fight against money, power and fanatics needs courage, determination and time; she has contributed most of her life for such a noble cause against ignorance. Surprisingly she still lives in a thatched hut living the life of the people she voices for; with an ability to raise and donate in denomination of lakhs of rupees for tsunami victims. a living very much remniscent to that of Kamaraj and Kakkan.

Wilma Rudolph [knew her through a discovery channel documentary]
against all odds, she ran her way from poverty, cripple to grab three olympic golds. i think the movie 'forrest gump' has an inspiration from her, when little forrest blows his steel shoes and runs "just like that"

..to be appended.

பாட்டி வடை சுட்ட கதை

அடையார் சாலையில் பச்சை விளக்கிற்காக தற்காலிகமாக தரை இறங்கி இருந்த வாகன ஓட்டிகளிடம், இயலாதோர் கூட இயந்திரமாக யாசகம் கேட்டு கொண்டிருந்தனர்.
(ஹீஹீ..இந்த location வெறும் buildup'தான். கதை கீழே இருக்குதுங்கோ!)

காட்சி ஒன்று, பதிப்பு 1.0; சித்திரை 3, பார்தீப வருடம், பகல் 11:56.53.876, குறில் ரேகை 13° 05. 271' N ; நெடில் ரேகை 80° 18.125' E
பெயர்: மங்கம்மாள்.

ஏம்மா..வந்ததே லேட்டு... இதுல வேற எண்ணை சட்டிக்குள்ள என்னத்த தேடிக்கிட்டு இருக்க? வெறும் சட்டினியொட காஞ்ச தட்ட வச்சிக்கிட்டு கஸ்டமர் எவ்ளோ நேரம் நிப்பாரு? உன்ன நம்புனா நாளைக்கு நான் கூட பக்கத்து கடைல தான் திங்கனும் போல... வெரஸா ஆகட்டும்...

எனக்கென்ன எளுவதெட்டு கையா இருக்கு? நாளு முளுக்க ரோட்டோரமா கெடந்து எண்ணையில வேகுராப்புல இருக்கு, இதுல நிமிசதுக்கு நாப்பத கொண்டா அறுவத கொண்டான்னா எங்க போவேன்? "இதோ ஆச்சுங்க.." என்றபடி சல்லி கரன்டியில் அள்ளுகையில்..

"ஏய்ய்ய்ய்ய்...."

காட்சி ஒன்று, பதிப்பு 1.1; சித்திரை 3, பார்தீப வருடம், பகல் 11:56.53.876, குறில் ரேகை 13° 05. 271' N ; நெடில் ரேகை 80° 18.121' E
பெயர்: கிடையாது

சே! என்ன ஊருடா இது...
ஒரே இரைசலும் புகையுமா எப்படித்தான் பொறுத்துக்கிறாங்களோ. வெய்யில் வேற (இது கொஞ்ச நாள் முன்னாடி நடந்தது) கொளுத்துது, காலையில சாப்பிட்ட இட்லி கூட திம்முனு இருக்கு. இனி ஒரு அடி கூட நகர நம்மால முடியாதுடா சாமி...

"சரி.. ரோட்டுக்கு அந்த பக்கம் இருக்கும் டீ கடை தள்ளி இருக்குற மரம் பக்கம் போவோம். இப்டி தத்தி தத்தி ஓடிடலாமா? இல்ல சிவப்பு மாறுன பின்னாடி போவோமா? இப்ப போனா எவனாவது அடிப்பானா? சே சே... படிச்சவனுங்க.. ஒன்னும் பன்ன மாட்டனுவ", என்று சொல்லி கொண்டே கடந்து முடிக்கையில்..

"டேய்ய்ய்ய்..."

காட்சி ஒன்று, பதிப்பு 1.3; சித்திரை 3, பார்தீப வருடம், பகல் 11:56.53.876, குறில் ரேகை 13° 05. 269' N ; நெடில் ரேகை 80° 18.125' E
பெயர்: ஜிம்மி, இப்படி கூப்பிட்டா திரும்பிப்பாக்கனும் இல்லன்னா அடிவுளும்.

"*#$%@&* டொம்ம்... தொப்ப்!"....."யார்ரா அவன்! கண்ணு மண்ணு தெரியாம ப்ளாட்பாரம் மேலே போனவன்?"...சத்தம் கேட்டு சடாரென்று திரும்பியதில் கழுத்து பிடித்துக்கொன்டது...ஐயோ! எனக்கு வேணும், எவன் எப்படி போனா நமக்கு என்ன? கஷ்ட காலம்.

அட.. அங்க என்னா விழுந்திச்சி? திங்கிற பொருளு மாதிரி இருக்கே, மணமா வேற இருக்கும் போலிருக்கு, எடுப்பமா?

ஹீ ஹீ... இன்னிக்கி தங்கச்சி மொகத்துல முளிக்கும்போதே நெனச்சேன்..நம்மள மாதிரியா? ராசிக்காரில்ல..

"லவுக்.." வாயில் ஒரு துண்டு வைக்கயில்..மொடேரென்று பின்னந்தலையில் அடி விழுந்தது.

"சனியன்! கண்டத தின்னு போட்டு கவுந்தடிச்சிபுட்டு நம்ம தாலிய அறுக்குதுங்க!!" என்றபடி வேலியில் மாட்டி இருந்த போர்டை தூக்கி நிறுத்தினார் கிண்டி சிறுவர் பூங்கா காவலர்.

"கண்டிப்பாக விலங்குகளுக்கு வெளி உணவு தரக்கூடாது. மீறினால் தண்டிக்கப்படுவீர்!!" போர்டில் வாசகம் மின்னியது. அது புரியாமல் தண்டிக்கப்பட்ட நரி மலங்க மலங்க விழித்தது.

இங்கனதான் எங்கியோ நடந்தது

பின் குறிப்பு: தண்ணி லாரி தாறுமாறாக ஓடியதில் மிரண்ட காக்கா, வடை அள்ளி கொண்டிருந்த மங்கம்மா பாட்டியின் கரண்டியை தட்டி விட்டதில் வடை அருகில் இருந்த சிறுவர் பூங்காவில் அடைக்கப்பட்ட நரியிடத்தே விழுந்தது. இச்சம்பவம் Shankar, Boys படத்தில் பயன்படுத்திய அதே Camera'விலே சுடப்பட்டது.